Γιατί έχει πλάκα να είσαι άντρας

Ακόμα και στο κατούρημα έχουμε στόχους και μπορούμε να είμαστε αθόρυβοι, όταν θέλουμε.
Το μόνο βιολογικό ρολόι που γνωρίζουμε,είναι αυτό που μας ειδοποιεί ότι αρχίζει το Champions League.
Η εκάστοτε τσατίλα μας δεν οφείλεται σε μια αόριστη ορμονική τσιγκολελέτα, που εκφράζεται με τη δικαιολογία-πασπατού «έχω περίοδο».
Είμαστε τόσο απλοί και ειλικρινείς, ώστε να έχει σημαδέψει τη ζωή μας ένα σπάσιμο της μέσης του Νίκου Γκάλη μπροστά στον Τσατσένκο, ένα ψαλιδάκι του Αναστόπουλου στο ενενήντα ή το τελευταίο καλάθι του Μάικλ Τζόρνταν. Δηλαδή, έχουμε ήρωες και δεν έχουμε πρόβλημα να το παραδεxτούμε. Ενώ οι γυναίκες έχουν μόνο ανταγωνίστριες. Και τον κομμωτή τους ως ό,τι πιο κοντινό στην έννοια «ήρωας».

O γάμος δεν είναι η υψηλότερη στιγμή της καριέρας μας. Και -μεταξύ μας-δεν πολυκαταλαβαίνουμε γιατί πρέπει να συζητάμε επί έξι μήνες (πριν) και έξι (μετά) αυτό το μισάωρο ορθοστασίας δίπλα σε μια ντυμένη μπομπονιέρα (νύφη), ενώ οι υπόλοιποι βρίσκουν πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι τους έχουμε γυρισμένη την πλάτη κι ετοιμάζονται για ριζοπόλεμο
Ποτέ δεν γυρίστηκε ταινία με τίτλο «Oι εντιμότατες φίλες μου». Προφανές για ποιο λόγο.
Όσο υπάρχει ζωή σ'αυτό το πλανήτη, θα υπάρχει πάντα μια Σούλα πρόθυμη ν'αποτελέσει την "εναλλακτική" μας λύση.
Μπορούμε, εκ του ασφαλούς, να υποστηρίζουμε τις θεωρίες περί ισότητας, αφού στο κάτω-κάτω δεν κοστίζει τίποτα. Ενώ κατά βάθος ξέρουμε καλά ότι ο άντρας ήταν αυτός που ανακάλυψε τα προκαταρκτικά στο σεξ και μάλιστα τα ονόμασε «μπύρα».
Oι ποικιλίες νέων μοντέλων, σε αυτοκίνητα και γυναίκες, ανανεώνονται συνεχώς.
Ένα λευκό πουκάμισο με κολλαρισμένο γιακά κι ένα ζευγάρι σοβαρά παπούτσια ήταν, είναι και θα είναι αρκετά.
Δεν χρειάζεται ν' ανησυχούμε αν θα φύγει κάποιος πόντος στο καλσόν. Εκτός αν είμαστε εύζωνες.
Ένας άντρας δεν φοβάται να παραδεχτεί ότι έκανε μαλακία. Αντίθετα, μια γυναίκα θα επικαλεστεί είτε «τον πόλεμο που της γίνεται επειδή ζει σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο» είτε ότι «είχε περίοδο» είτε ακόμα και «τον Κρόνο που περνούσε χτες πάνω από τον Αχλαδόκαμπο» προκειμένου ν' αποδείξει ότι, τελικά, δεν φταίει αυτή.
Ε, ναι λοιπόν! Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε ποτήρι για να πιούμε νερό απ' το μπουκάλι του ψυγείου.
Έχουμε «λόγο τιμής».
Δεν είναι μυστικό ότι αυνανιζόμαστε.

Κατά βάθος, είναι πολύ πιο υγιές ο καλύτερος φίλος μας να λέγεται Αζόρ και να κάνει «γουφ», από το να λέγεται «μονόπετρο» και να κάνει ενάμισι εκατομμύριο. Τουλάχιστον, σ' αυτόν που μας χάρισε τον Αζόρ δεν χρειάζεται να του κάτσουμε
Δεν είναι απαραίτητο να μιλάμε συνέχεια.
Τα δικά μας κριτήρια συνοψίζονται στην απλή εξίσωση «έχει ωραίο κώλο, άρα γουστάρω». Εκείνες, προκειμένου ν' αποφασίσουν, πρέπει να ξέρουν «πόσα βγάζει», «πόσο επιτυχημένος είναι», «τι αμάξι οδηγεί», «αν έχει πισίνα» και«αν είναι παντρεμένος». Πολλή κούραση...
Όσα «executive», «manager» και «director» και να γράφονται στην carte-visite μας, μπορούμε πάντα να χρησιμοποιούμε τη φράση «τσίμπα ένα αρχίδι», όταν μαζί με μερικούς άλλους σαν εμάς κερδίζουμε κάποιους άλλους,σαν κι εμάς, στο mini-soccer.
Σε τελική ανάλυση, αν δεν μας αρέσει, έχουμε πάντα την επιλογή να κάνουμε εγχείρηση αλλαγής φύλου.
Όταν σφίξουν τα πράγματα, υπάρχει πάντα ένα Άγιο Όρος. Και μόνο που το ξέρουμε, αρκεί.
Γιατί οι γυναίκες βρίσκουν μετά από ένα χωρισμό παρηγοριά μιας φίλης τους ενώ οι άντρες στην αγκαλιά μιας γκόμενας.
Βρίσκουμε δουλειά με την αξία μας και όχι βάζοντας ένα μίνι και βγάζοντας έξω όλη την γύμνια μας.

Από:
http://souita.blogspot.com/